មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំង លោក សម រង្ស៉ី និងលោក កឹម សុខា កាលពីថ្ងៃទី១៤ ខែមករា ត្រូវបានសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ កោះហៅឲ្យចូលបំភ្លឺក្នុងបទចោទ ញុះញង់ឲ្យពលរដ្ឋប្រព្រឹត្តហិង្សានិងបង្កអសន្តិសុខសង្គម។ ការកោះហៅនេះបណ្ដាលមកពីមេដឹកនាំទាំងពីរដឹកនាំបាតុកម្មទាមទារឲ្យ មានការបោះឆ្នោតឡើងវិញ និងជំរុញឲ្យកម្មករចូលរួមធ្វើបាតុកម្មដើម្បីទាមទារដំឡើងប្រាក់ខែ គោលឲ្យបាន ១៦០ដុល្លារក្នុង១ខែ។ បួនថ្ងៃបន្ទាប់ពីមេបក្សប្រឆាំងឡើងតុលាការ លោក ហ៊ុន សែន បានអំពាវនាវវិញម្ដង គឺជាការប្រកាសឲ្យពលរដ្ឋគាំទ្របក្សកាន់អំណាចក្រោកឈរឡើងដើម្បី ត្រៀមទប់ទល់បក្សប្រឆាំង។
រវាងគណបក្សកាន់អំណាច និងគណបក្សប្រឆាំង តើបក្សណាមួយដែលត្រៀមប្រើយុទ្ធសាស្ត្រហិង្សា?
វចនានុក្រមរបស់សម្ដេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានពន្យល់ថា "ហិង្សា" បានន័យថា ជាការបៀតបៀន ការពាធា ការធ្វើអាក្រក់រកគ្នា ការធ្វើទុក្ខគ្នា។
បើយើងពិនិត្យមើលពីសារនយោបាយរបស់មេបក្សប្រឆាំង ទាំងលោក សម រង្ស៉ី និងលោក កឹម សុខា សុទ្ធតែថ្លែងដោយប្រយ័ត្នប្រយែង ដោយនៅកន្ទុយឃ្លានីមួយៗបានបញ្ជាក់ថា គណបក្សសង្គ្រោះជាតិប្រកាន់យកជំហរអហិង្សា និងប្រកាសបដិសេធសមាជិកទាំងឡាយណាដែលប៉ុនប៉ងប្រើហិង្សាប្រឆាំងនឹង រដ្ឋាភិបាល។ ប៉ុន្តែលោក សម រង្ស៉ី ធ្លាប់ត្រូវបានអង្គការសិទ្ធិមនុស្សរិះគន់ពីពាក្យសម្ដីរបស់លោក ដែលប្រើពាក្យ "យួន" ថាជាពាក្យអាចនាំអោយមានការរើសអើងលើជនអន្តោប្រវេសន៍វៀតណាម និងជាការបន្ទោសទៅលើជាតិសាសន៍ដទៃចំពោះបញ្ហារបស់កម្ពុជា។
ចំណែកឯលោក ហ៊ុន សែន វិញ លោកបានប្រើពាក្យដដែលៗ ថានឹងប្រើប្រាស់មធ្យោបាយគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីការពាររដ្ឋធម្មនុញ្ញដែលជាច្បាប់កំពូលរបស់ជាតិ។ លោកក៏បានព្រមានឲ្យគណបក្សប្រឆាំងប្រយ័ត្នប្រយែងពីបាតដៃទី៣ ដែលអាចបង្កឲ្យមានអំពើហិង្សាកើតឡើង ពេលបក្សប្រឆាំងបាតុកម្មទៀតផង។
កាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែមករា លោក ហ៊ុន សែន បានលើកឧទាហរណ៍ពីការគប់គ្រាប់បែកចូលក្នុងហ្វូងបាតុកររបស់ប្រទេស ថៃ ដោយលោកបញ្ជាក់ថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ក៏បារម្ភថាបញ្ហានេះអាចកើតមានបើបាតុកម្មរបស់បក្សប្រឆាំងនៅតែ បន្ត។ លើសពីនេះទៀត លោកក៏មានប្រសាសន៍ច្រើនលើកច្រើនសា ព្រមានពីការប្រើយុទ្ធសាស្ត្របន្លាជោះបន្លា ឬយុទ្ធសាស្ត្របាតុកម្មគាំទ្រប្រឈមនឹងបាតុកម្មប្រឆាំង។ បាតុកម្មបែបប្រឈមគ្នានេះ ត្រូវបានគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា អនុវត្តម្ដងរួចហើយនៅឆ្នាំ១៩៩៨ ដើម្បីទប់ទល់នឹងបាតុកម្មគណបក្សជាតិខ្មែររបស់លោក សម រង្ស៉ី។ កាលនោះអំពើហិង្សាបានបង្កបាតុករទាំងសងខាងជាច្រើននាក់រងរបួស ហើយថែមទាំងមានអ្នកបាត់ខ្លួនទៀតផង។
បើនិយាយពីសកម្មភាពនយោបាយវិញ រាប់តាំងពីបោះឆ្នោតរួចមក មេដឹកនាំគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ បានធ្វើបាតុកម្ម និងជួបជុំទាំងតូចទាំងធំនៅទូទាំងប្រទេសជាច្រើនលើកច្រើនសា។ ថ្នាក់ដឹកនាំបក្សប្រឆាំងបានថ្លែងសារនយោបាយ បានប្រមូលស្នាមមេដៃពលរដ្ឋ ដង្ហែញត្តិដាក់ជូនទៅឧត្ដមស្នងការអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុក សិទ្ធិមនុស្សប្រចាំនៅកម្ពុជា និងស្ថានទូតបរទេសមួយចំនួន។ ក្នុងបាតុកម្មរយៈពេល ៣អាទិត្យ ដែលទើបតែត្រូវរដ្ឋាភិបាលវាយបំបែកនេះ គណបក្សប្រឆាំងបានហែក្បួនតាមដងផ្លូវនានាទូទាំងរាជធានីភ្នំពេញ។ ប៉ុន្តែមេដឹកនាំគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ មិនបានបិទផ្លូវជាតិ ឬចូលកាន់កាប់ស្ថាប័នរដ្ឋណាមួយដូចបាតុកម្មនៅបរទេសទេ។
រដ្ឋាភិបាលបំបែកសំបុកបាតុករចេញពីទីលានប្រជាធិបតេយ្យ នៅថ្ងៃទី៤ ខែមករា ហើយមេដឹកនាំបក្សប្រឆាំង ក៏មិនបានតបត ឬស្ថិតនៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យប្រឈមមុខនឹងកម្លាំងសន្តិសុខអាវខ្មៅ ប្រដាប់ដោយអាវុធគ្រប់ដៃឡើយ។ ការនៅស្ងៀមរបស់បក្សប្រឆាំងបណ្ដោយឲ្យកម្លាំងអាជ្ញាធររបស់សាលា រាជធានីភ្នំពេញ គ្រប់គ្រងនិងបោសសំអាតទីលានប្រជាធិបតេយ្យនេះ ក៏ត្រូវបានមតិមួយចំនួនចាត់ទុកថា ជាទង្វើកំសាករបស់មេបក្សប្រឆាំង។ ប៉ុន្តែគេពិបាកនឹងប៉ាន់ស្មានណាស់ថា បើតំណាងរាស្ត្រគណបក្សប្រឆាំងទាំងអស់ចូលកាន់ទីលានប្រជាធិបតេយ្យនៅ ពេលសមត្ថកិច្ចបង្ក្រាប តើកើតមានអំពើហិង្សាដែរឬអត់នោះ? គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ បានត្រឹមចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយអំពាវនាវឲ្យអ្នកគាំទ្រ ស្ងប់ស្ងាត់ថែមទៀត។
ឥឡូវនេះចូរពិនិត្យមើលអំពីសកម្មភាពរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា វិញម្ដង។
នៅពេលគណបក្សប្រឆាំងប្រកាសធ្វើបាតុកម្មជារៀងរាល់ថ្ងៃ គណបក្សកាន់អំណាចមិនបានបញ្ចេញសាច់ដុំ ឬរារាំងការជួបជុំទេ។ រដ្ឋាភិបាលគ្រាន់តែបញ្ជូនកម្លាំងសំងាត់ទៅតាមដានពីសកម្មភាព និងថតយកគ្រប់រូបភាពដែលគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ធ្វើប៉ុណ្ណោះ។ នៅចុងខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៣ លោក ហ៊ុន សែន បានព្រមានឲ្យបក្សប្រឆាំងប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះបាតដៃទី៣ នៅពេលដែលលោកទៅចូលរួមប្រជុំសភា និងមុនពេលដែលលោកទៅបំពេញបេសកកម្មនៅវៀតណាម។
ត្រឡប់ពីវៀតណាមវិញ លោក ហ៊ុន សែន ទំនងជាមិនស្រណុកចិត្តទេ ដោយសារតែកម្លាំងកម្មករស្ទើរទូទាំងប្រទេស បានផ្ទុះកូដកម្មព្រមៗគ្នាដើម្បីទាមទារឡើងប្រាក់ខែ។ ឆ្លើយតបនឹងបាតុកម្មនេះ រដ្ឋាភិបាលបានចាប់ខ្លួនអ្នកមេបាតុករចំនួន ៣រូប រួមមានលោក វន់ ពៅ លោក ថេង សាវឿន និងលោក ចាន់ ពុទ្ធិស័ក្តិ។
ការចាប់ខ្លួនមនុស្សបីរូបនេះ ប្រៀបដូចជាចាប់បានមេទ័ពធំរបស់បាតុករយ៉ាងដូច្នេះដែរ ឬអាចនិយាយបានថា ជាការកាត់ផ្ដាច់ជីពចរមួយផ្នែករបស់ក្រុមអ្នកតវ៉ា។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ រដ្ឋាភិបាលបានប្រើប្រាស់កងកំលាំងចុះវាយកម្មករដែលកំពុងធ្វើកូដកម្ម នៅផ្លូវវ៉េងស្រេង កាលពីថ្ងៃទី២ ខែមករា។ ពេលវាយសំពងកម្មករបញ្ឆេះកំហឹងរួចហើយ សមត្ថកិច្ចមិនបានពន្លត់កំហឹងយុវជនដែលកំពុងខឹងសម្បាទេ។ រយៈពេល ១ម៉ោងក្រោយពីក្រុមយុវជនឈាមរាវឈឺឆ្អាលនឹងអំពើអយុត្តិធម៌ ប្រកាសតតាំងនឹងក្រុមសមត្ថកិច្ចដែលបានប្រើហិង្សាលើពួកគេ។ គ្មានឡើយការចរចា គ្មានឡើយការដាក់ឱសានវាទ គឺមានតែការប្រើហិង្សាបំបែករហូតឈានដល់ការប្រើកាំភ្លើង ស្វ័យប្រវត្តិបាញ់លើហ្វូងអ្នកតវ៉ា។
ហេតុការណ៍បាញ់សម្លាប់មនុស្សចំនួន ៥នាក់ របួសជាច្រើននាក់នៅផ្លូវវ៉េងស្រេង នេះហើយ ដែលជាមូលហេតុដ៏សក្ដិសមមួយ នាំឲ្យអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញ វាយបំបែកសំបុកបាតុករនៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យ។ មិនថាតែបាតុកម្មទេ សូម្បីតែការជួបជុំគ្នារបស់សង្គមស៊ីវិល និងពលរដ្ឋមានបញ្ហាដីធ្លី ក៏ត្រូវរដ្ឋាភិបាលចាត់ទុកជាខ្មាំងដែលបង្កអសន្តិសុខសង្គមដែរ។ កម្លាំងសន្តិសុខសាលារាជធានីភ្នំពេញ មិនខ្លាចទេនឹងការប្រើដំបងឆក់ និងខែល វាយបំបែក និងចាប់ខ្លួនអ្នកតវ៉ាយកដាក់ឃុំរាប់ម៉ោង រួចធ្វើកិច្ចសន្យាដោះលែងឲ្យរួចខ្លួនវិញ។ ការធ្វើបែបនេះ មិនខុសអីនឹងការចាប់ចាប ចាប់ព្រាបដាក់ទ្រុងហើយលែងយកបុណ្យថតដាក់ទូរទស្សន៍បង្អួតអ្នក ស្រុកឡើយ។
ចុងក្រោយនេះ យើងងាកមកតាមដានមើលការត្រៀមជើងព្រួលរបស់គណបក្សទាំងពីរវិញ ម្តង។ គណបក្សប្រឆាំងប្រហែលជាមិនមានឡើយចំពោះការត្រៀមយុទ្ធសាស្ត្រ ប្រើប្រាស់ហិង្សា ព្រោះថា សមាជិកអ្នកគាំទ្របក្សនេះភាគច្រើនជាជនស៊ីវិល អ្នកមានបញ្ហាដីធ្លី អ្នករងនូវអំពើអយុត្តិធម៌ ហើយអ្នកខ្លះឈឺចាប់នឹងការរំលោភបំពានផ្សេងៗ។ សមាជិកមួយចំនួនធំជាអ្នកមានជីវភាពក្រីក្រ មិនមានអំណាច ហើយមិនមានអាវុធនៅក្នុងដៃ។ អ្នកគាំទ្របក្សនេះអាចត្រៀមដុំថ្ម និងដបសាំង បើសិនណាពួកគេចង់ប្រយុទ្ធមែន ប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើទៅបានទេ។ បើហ៊ានប្រើហិង្សា គឺខុសច្បាប់ កម្លាំងប្រដាប់អាវុធរបស់រដ្ឋាភិបាលនឹងវាយបង្ក្រាប បាញ់សម្លាប់ ហើយអ្នកដឹកនាំការតវ៉ានឹងត្រូវតុលាការកម្ពុជា កាត់ទោសតាមច្បាប់។
ការប្រើអំពើហិង្សាប្រឆាំងនឹងអំណាចប្រមូលផ្តុំ គ្រាន់តែជាការបន្ថែមកម្លាំងបក្សកាន់អំណាចឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង ប៉ុណ្ណោះ។ រីឯបក្សកាន់អំណាចវិញ មានយុទ្ធសាស្ត្ររួចជាស្រេច ទាំងទន់ទាំងរឹង។គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា មានអំណាចទាំងបីនៅក្នុងដៃ រួមនឹងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ អមដោយអាវុធទំនើបៗ គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទប់ទល់នឹងអំពើហិង្សាគ្រប់ប្រភេទ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះរដ្ឋាភិបាលបានត្រៀមកម្លាំងមួយឈុតទៀត គឺកម្លាំងសន្តិសុខសាលារាជធានីភ្នំពេញ និងកម្លាំងស្លៀកពាក់ស៊ីវិលដើម្បីចាត់ការរាល់ការតវ៉ា។ កម្លាំងប៉ុណ្ណឹងហើយ ឯអាវុធវិញក៏មិនធម្មតាៗដែរ កាំភ្លើង ដំបងឆក់ ខែល ដំបងខ្លី គ្រាប់បែកផ្សែង ឡានទឹក សុទ្ធតែបានត្រៀមរួចជាស្រេច បើសិនប៉ូលិសធ្វើមិនឈ្នះ គេបញ្ចេញទាហាន ទាហានធ្វើមិនបែកគេអាចបញ្ចេញកងពិសេស ដែលស្ថិតក្រោមបញ្ជាផ្ទាល់របស់លោក ហ៊ុន សែន ចូលប្រយុទ្ធតែម្ដង ដូចដែលគេធ្លាប់អនុវត្តពីមុនៗមក។
នៅទីបំផុតរដ្ឋាភិបាលអាចថ្លែងថ្កោលទោសបក្សប្រឆាំង និងប្រាប់អន្តរជាតិថា នេះប្រើប្រាស់កំបាំងស្របច្បាប់ដើម្បីការពាររដ្ឋធម្មនុញ្ញ ហើយលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន អាចនឹងសម្រេចគោលបំណងក្នុងការជីកស្មៅជីកទាំងឫស ឬក៏គាស់រំលើងអ្នកប្រឆាំងនឹងលោកឲ្យអស់តែម្ដង។ ក៏ប៉ុន្តែស្មៅគឺជាស្មៅ មិនងាយនឹងធ្វើឲ្យផុតពូជបានទេ ជាពិសេសស្មៅខ្ចីដែលទើបនឹងដុះរាលដាលកាន់តែខ្លាំងនាសម័យនេះ អាចពិបាកទ្រាំក្នុងការប៉ុនប៉ងកម្ទេចខ្លួន ពួកគេអាចងើបតតាំងវិញ ហើយពេលនោះអ្នកសាបព្រោះខ្យល់អាចទទួលផលជាព្យុះសង្ឃរា៕
Post a Comment